O Zgromadzeniu

Apostolat polega przede wszystkim na świadectwie naszego życia konsekrowanego, które winniśmy wspierać modlitwą i pokutą. Michalici są otwarci na potrzeby Kościoła i problemy współczesnego świata. Starają się odszukać wyznaczone im przez Boga miejsce oraz zgodnie z charyzmatem Ojca Założyciela realizować swoje powołanie.

Czynią to, prowadząc m.in.:

• duszpasterstwo parafialne, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci, młodzieży i ubogich rodzin;
• oratoria,
• instytucje wychowawcze (domy dziecka, szkoły),
• misje zagraniczne,
• ewangelizację poprzez środki społecznego przekazu (druk książek, czasopism).

Po wojnie wiele zgromadzeń zakonnych nie mogło realizować w pełni swojego charyzmatu, ponieważ wiele obszarów życia społecznego były zarezerwowanych wyłącznie dla państwa (np. wychowanie). Zakony - aby przetrwać - w większym stopniu niż zakładali to ich założyciele, związały się z duszpasterstwem. Siostry z wielu zgromadzeń zostawały katechetkami, pomagały na plebaniach, zamiast np. pracować w szpitalach. Podobne zmiany obszarów posługiwania dotknęły zakony męskie. Dlatego dzisiaj michalici zajmują się nie tylko wychowaniem, ale i duszpasterstwem. Jednak w głębi duszy każdy michalita jest wychowawcą. Zresztą, czegokolwiek by nie robił, zawsze w działaniu powinny mu przyświecać słowa zapisane w naszych Konstytucjach: "Powodzenie naszego działania jest uzależnione nie tyle od warunków zewnętrznych, ile od naszej postawy wewnętrznej, ducha modlitwy i powściągliwego zaangażowania. Dlatego w posłudze apostolskiej powinna cechować nas szczerość, roztropność i odwaga, a także zapał i życzliwość".